Zeenaald en de verwante zeepaardjes en zeedraken. een afbeelding uit 1902.
1 grote rafelvis of zeedraak of Phycodurus eques
2 zeenaald of Syngnathus sp.
3 zeepaardje of Hippocampus sp.
Eenmaal heb ik een jong exemplaar van de zeenaald in een schepnetje gevangen ,
een schepnetje met erg fijne mazen. Dat is ook nodig want bij een garnalenschepnet
kan dit diertje makkelijk door de mazen. Het dier heeft een langgerekt,
erg dun lichaam met en lange zuigsnuit.
Deze dieren kunnen erg lang worden, tot 50 cm, .
Het lijf is erg langwerpig, en zeshoekig, zoals dat van het zeepaardje,
waarnee het verwant is. Zeenaalden zwemmen erg langzaam met hun
langgerekte kop omlaag en houden zich schuilen tussen het wier.
Het is een schuw dier met veel vijanden en om deze reden gaat het
voor elke medeaquariumbewoners opzij. Zeenaalden verobberen grote
hoeveelheden artemia in gevangenschap en zijn daardoor kostbaar.
Zeenaald en voortplanting
Zeenaalden hebben een afwijkende voortplanting :
Het is mannetje welke zwanger wordt, niet het vrouwtje.
Tijdens de paring deponeert het vrouwtje de eieren
in de broedzak van het mannetje, een doorzichtige
orgaan op de buik.
Het mannetje zorgt ook voor het nageslacht.
Kannibalisme is een gewoon verschijnsel bij zeenaalden,
en dat is dan vooral het geval als het vrouwtje
kleiner is dan het mannetje. De reden hiervoor is niet duidelijk.
bron: Kim Paczolt, Adam Jones: Texas A&M University 2010.
verspreiding van de Grote zeenaald
De zeenaald is langs de kusten van de Atlantische Oceaan,
de Indische Oceaan en de Middelandse zee te vinden.
Een groot verspreidingsgebied, maar nergens is het dier talrijk.
In Nederland komt het ook voor in de Grevelingen en Oosterschelde,
Dit zijn brakwatergebieden waar de grote Zeenaald
zich ook kan handhaven.
naar een aquarel van MacGillivray
de zeenaald in het aquarium
Deze dieren zijn ook te houden in een brakwater aquarium.
Jonge zeenaalden zijn planktoneters.
Zeenaalden vereisen dezelfde ingewikkelde verzorging als de
verwante zeepaardjes en kunnen gevoerd worden met (levende)kreeftachtigen zoals:
mysis en artemia en jonge
garnalen.
Rode muggenlarven worden met veel minder enthousiasme gegeten.
Zeenaald gevangen door een kwal
illustraties van A.E. Brehm
Alfred Brehms (1829-1884) is de aucteur van
"Tierleben ", vertaald als "Het leven der dieren"
(Brehms Life of animals). De volgende illustraties
zijn uit deze uitgave:
Deze vissen zijn vaak met dermale platen bedekt, er is geen bovenkaak.
De orde van de Gasterosteiformes of stekelbaarsachtigen wordt
onderverdeeld in drie subordes:
de suborde Gasterosteioidei: stekelbuisvissen, de buissnavelvissen en de stekelbaarzen.
de suborde Aulostomoidei of trompetvisachtigen
de suborde Syngnathoidei of zeenaaldachtigen: zeepaardje en zeenaald.
