Deze worm is vooral bekend bij sportvissers, het is een veel
gebruikt lokaas voor het vangen van platvissen. Dit dier is een
zogenaamde zandeter: het filtert de eetbare bestanddelen uit zand.
De zeepier is de belangrijk in de voedselkringloop op de wadden.
Deze wormen kunnen tot 8 jaar oud worden.
Een jonge zeepier. Duidelijk te zien is het dunne staartstuk
Wanneer een zeepier op het droge is plakken de kieuwen tegen
het lijf aan.
Met dank aan Bert van Topsybaits
Pieren steken
Zeepieren worden als levend aas gebuikt voor het vangen
van vissen. Zeepieren worden met een (aardappel)riek
uitgestoken, in een lange gleuf.
De beste tijd voor pierensteken
-wanneer de zee zich net heeft teruggetrokken zitten de
wormen het hoogst in hun holen.
- bij slechte weer (lage luchtdruk) zijn de wormen het dichtste
aan het oppervlakte
- bij vrieskou zitten de wormen diep onder de grond.
De zeepier verraadt zich door gaatjes en hoopjes
bij laagwater.
Waar zeepieren te vangen
In het gebied tussen de eb en de vloedlijn bevinden
zich de zeepieren . De zwarte zeepier bevindt zich
verder van de kust af. In de waddenzee is geen vergunning
nodig voor pieresteken , maar in de Oosterschelde wel.
Jaarlijks worden 1500 vergunningen afgegeven bij de
Federatie ZuidWest Nederland.
Een beroeps spitter kan per dag 6 kg of te wel 1000 pieren
per dag vangen
De zeepier uitwerpselen bestaan vooral uit zand.
De kop van de zeepier.
De zeepier op de noordzeebodem , erachter zijn kokerwormen te zien,
een afbeelding van Schmeil, zie onder.
Behalve via de huid gebruikt de zeepier
ook externe kieuwen voor de ademhaling
De kieuwen van de zeepier zijn duidelijker bij een hogere
vergroting .
Waddeneilanden
De hieronder genoemde planten en dieren zijn
alle rondom Texel, Vlieland, Terschelling
en Ameland te vinden.
Deze worm komt in grote getale onder het strandoppervlakte en op
het wad voor. Het beestje leeft in diepe gangen onder het
oppervlakte. En dat moet ook wel: elk ander dier is vijand:
vogels , krabben en vissen en zagers.
De zeepier leeft van algen, afval en kleine wormpjes wat het tegenkomt.
Het hol van de zeepier bevindt zich op 40 cm onder het zand,
in een zuurstofarme omgeving. Hier verzameld de zeepier zijn voedsel.
De bovengrondse uitwerpselen zijn makkelijk te herkennen.
zeepier
Aangepast aan weinig zuurstof
Zeepieren leven ongeveer ongeveer 30 cm onder de grond,
daar is geen zuurstof en de grond is zwart-gekleurd door
zwavelbacterien. Door hun graafwerk maakt de zeepier een
verbinding met het zeewater, waardoor zuurstofrijk water
het hol binnenstroomt. Doordat de zeepier zijn lijf kan in
en uit trekken , kan hij zuurstofrijk zeewater door zijn hol
laten stromen.
-externe kieuwen (zoals op foto's te zien is ) helpen zuurstof
te verzamelen. De meeste zuurstof wordt niet door de worm
verbruikt maar door de bacterien in zijn darm.
- De worm kan ook zonder zuurstof: Wanneer de gangen
instorten , zoals bij opkomend tij, dan kan de zeepier ook
zonder zuurstof, en herstelt dan door graafwerk de verbinding
met de zee.
De zeepier pompt zeewater door zijn hol. Op deze manier
komt er zuurstof in de darmen van de worm.
Op deze manier kunnen aerobe (zuurstofminnende) bacterien
in de darm van de zeepier leven. De worm leeft op zijn beurt
weer van deze bacterien.
het verzamelen van voedsel
De worm verzamelt afval wat op de zeebodem ligt.
Maar ook de dieren welke tussen het zand leven , de microwormen
en kreefachtigen, deze dieren worden de meiofauna genoemd.
hol van de zeepier
De zeepier en zijn omgeving
In de waddenzee neemt de zeepier een centrale plaats in de
voedselketen in. De zeepier wordt door bijna alle andere
dieren gegeten: Platvis , zoals de schol , eten het achterste
gedeelte van de worm op wanneer hij boven de grond uitkomt. Dit
kan zonder veel schade voor de worm , het groeit weer aan.
zo doet ook de strandkrab, sommige vogels zoals de steltloper
eten de hele worm op. Het afstoten van een stuk van ht lichaam
wordt autotomie genoemd.
Op zijn beurt voorziet de zeepier de wadbodem van zuurstof:
zonder de zeepier zou de omzetting van afval veel trager verlopen.
In het najaar produceren zeepieren in grote hoeveelheden sperma en eicellen. Een zeepier aan de haak slaan.. De haak wordt ook wel aasnaald of pierennaald genoemd.
De zeepier als aas
De zeepier wordt vooral gebruikt om schol te vangen.
De zeepier verspreidt een sterk geur wanneer deze in het water komt.
maar doet dat alleen binnen 1 dag na het steken. Het heeft geen zin
om zeepieren langer te bewaren dus. Na een kwartier in het water
komen er eigenlijk geen vissen meer op af.
Zeepier en de zager hebben samen een derde van de biomassa van de waddenzee.
>
In zee levende wormen van de Noordzee en Golf van Biskaie Librairie J.-B, Baukkuere et Fils, 1906
1 Zeemuis of Aphrodite aculeata
2 Lepidonotus squamatus is een borstelworm uit de familie Polynoidae
3 Nereis pelagica is een borstelworm uit de familie Nereididae
4 zeepier, wadpier, leegloper of aasworm of Arenicola marina
5 Ross worm tubes of Sabellaria spinulosa, een borstelworm
6 pauwenstaartworm, pauwkokerworm, slijkkokerworm of Sabella pavonina
7 Driekantige kokerworm of Pomatoceros triqueter
8 Spirorbis carinatus, een kleine borstelworm
9 Echiurus echiurus, behoort tot Echiura of Echiuroid wormen
Autotomie of zelf amputatie is het afwerpen van lichaamsdelen
om aan een aanvaller te ontsnappen.
Dit komt dan vooral voor wanneer er
weinig andere mogelijkheden zijn om te ontsnappen.
Het bekende voorbeeld is de staart van de hagadis.
Op deze website komen enkele dieren voor
welke ook zelfamputatie gebruiken: dit gebeurd
vooral door dieren welke tussen stenen leven
leven waartussen ze vast kunnen komen te zitten.
Neem een kijkje bij: zoetwaterpissebed strandkrab hooiwagen zeepier regenworm hazelworm hooiwagenspin langpootmug degenkrab slangster zeester haarster
