Een klein, tot 1 cm groot garnaaltje, met een typische
zwemhouding, het dier zwemt meestal rechtop, maar kan ook
horizontaal zwemmen. Het leeft in grote groepen in licht
brak water. Mysis Relicta is een zoetwatersoort, welke
veel in de VS wordt verhandeld. De mysis uit Nederland
leeft in brakwater en heet Neomysis relicta.
Mysis relicta voedt zich vooral met kleine bodembewoners,
zoals amphipods en wormen. Mysis relicta voedt zich ook
met algen, vooral in de maand mei. Mysis leeft overdag
bij de bodem, en s'nachts vlak bij de oppervlakte.
Mysis relicta
Enkele Mysis relicta in een bakje ongeveer
5x natuurlijke grootte.
Alle drie de foto's zijn van Jaap Cost Budde, voor meer foto's kijk:
Flickr
Mysis als levend voer
Mysis wordt gebruikt als voedsel voor zoutwater vissen.
Mysis heeft een gunstige lage, fosfaat en nitraat gehalte
en belast daardoor de zuivering van het aquarium minder.
Ook zijn ze goed te gebruiken als levend voedsel voor
zoetwatervissen, salamanders en
andere garnalen, zoals steurgarnaal en
de gewone garnaal .
De mysis voor zoetwatervissen wordt eerst gevangen met een
theezeefje uit een emmer en dan met gewoon water afgespoeld.
In zoutwater toegevoegd kunnen ze onbeperkt in leven blijven,
en ook in zoetwater weten ze zich enkele uren te handhaven.
Brakwater aquarium
Mysis is ook een dankbare bewoner voor het brakwater aquarium.
Het leeft daar dan in grote scholen en doet nuttige zaken
zoals het opruimen van afval en het eten van algenaanslag.
De mysis voedt zich ook met koikarpervoer of levende prooi,
zoals de rode muggelarve.
Mysis leeft in groepen.
Mysis, samengesteld oog,
200x, levend
Holgen aquariumvissen in Amsterdam verkoopt levende mysis .
Verspreiding
Oorspronkelijk komen deze garnaalachtige dieren uit de
noordelijke delen van de wereld. Ze werden ter
verbetering van de visstand ingevoerd in veel
zuidelijker gelegen meren in Europa en de VS en
weten zich daar goed te handhaven. In Nederland
zijn ze op te vinden in brakwater gebieden, met name
daar waar het zoutgehalte snel kan wisselen , zoals
bij sluizen. Een goede stek zijn die kanalen welke
in het Noordzeekanaal uitkomen, rondom Halfweg met name.
Kweken en bewaren
In zeewater kunnen ze dus lang in leven blijven,
maar in brak water geeft de beste kweekresultaten,
een zoutgehalten van 1003-1010 is het beste, licht brak dus.
Voeg als zout toe het speciaal daarvoor in de handel zijnde
zout toe om zeewater te bereiden, dus geen gewoon keukenzout.
Gebruik veel zuurstofstenen, het water in de bak moet flink in
beweging zijn! Gebruik een hoge filtratiesnelheid: de diertjes
zijn grote vervuilers en hebben een hoge stofwisselingsnelheid
en zuurstofverbruik.
De voedingswaarde van levend voer.
Bellen en bellenblokjes
Alle kreeftachtigen hebben last van kleine bellen.
Gebruik dus alleen grote bellen!
Mogelijk komt dit doordat de kieuwen bij kreeftachtigen
onder het lijf zitten (bij vissen aan de zijkant),
luchtbelletjes brengen dan de kreeftachtige uit balans.
in ieder geval wordt de waterstroom door de kieuwen
belemmerd. Bij kleine kreeftjes komt daar ook
nog bij dat ze daardoor ongewild aan de
oppervlakte komen.
Mysis en afschuimers
Mysis produceren veel afvalstoffen, met name eiwit.
De stof werkt als emulgator, met andere woorden het
verhoogd de schuimvorming. Zodoende doen afschuimers
hun werking veel beter wanneer er mysis in het water is.
Een belangrijk verschijnsel voor diegene met
zoutwateraquaria die afschuimers gebruiken voor de reiniging.
Kijk voor meer info over dit onderwerp bij: afschuimers
Zuurstof
Mysis heeft een hoog zuurstofverbruik, doordat ze een hoge
verbranding hebben. Er zijn verschillende oorzaken waardoor
zuurstoftekort een bedreiging kan zijn:
1 hoeveelheid : in goede omstandigheden plant mysis zich
razendsnel voort, en komt dan in grote scholen voor.
Overdag houden deze scholen zich op bij de bodem:
daardoor kan lokaal een zuurstoftekort onstaan.
2 temperatuur : bij hogere temperatuur daalt de hoeveelheid
opgelost zuurstof en stijgt de stofwisseling en daardoor het
zuurstofverbruik.
3 vervuiling : mysis zijn grote vervuilers: door hun
afvalproduct (een eiwit) verzuurt het water, waardoor de
zuurstofopname wordt bemoeilijkt.