Dit is een zeedier met een typisch uiterlijk. Ze eten vooral mosselen
en andere schelpdieren en de wormen welke ze in de bodem van kustwateren van
tropische zeeen vinden.
degenkrab
De degenkrab ljkt op een kreeftachtige maar is dat niet . Ze zijn nog
het meeste verwant aan de spinachtigen. Degenkrabben gebruiken de 4 voorste poten
om schelpdieren op te graven.
Met hun sterke palpen kraken ze de schelp. Ze brengen dan de gebroken
schelp naar hun centraal gelegen mond en zuigen dan de schelp leeg.
degenkrab verspreiding.
De Atlantische degenkrab komt veel voor in de golf van Mexico.
Deze degenkrabben komen 1x per jaar gelijktijdig op het strand
om hun eitjes te deponeren . De mannetjes bevruchten deze dan op het strand.
De eitjes worden massaal opgegeten door zeevogels.
degenkrab vijanden.
Vijanden van de degenkrab: de volwassen degenkrab heeft nauwelijks vijanden :
Weinig dieren krijgen ze omgedraaid, haaien kunnen het wel, maar hebben
toch weinig interesse voor de degenkrab.
Het pantser van de degenkrab is ondoordringbaar. De staart wordt gebruikt om
met een klap overeind te komen wanneer ze op hun rug liggen.
Grote meeuwen vallen krabben aan welke door de golven op hun rug zijn gegooid.
De onechte karetschildpad of Caretta caretta is het enige dier welke veel
volwassen degenkrabben eet, maar is tegewoordig zeldzaam geworden.
degenkrab en de mens.
De degenkrab is sterk giftig. Toch worden ze in Zuid Thailand gegeten :
Maar dan alleen de looppoten en dan alleen in een bepaald jaargetijde.
In de Amerikaanse wateren wordt op degenkrab gevist wanneer ze massaal aan land komen:
Ze zijn dan een voudig in grote aantallen te vangen, ze worden als
aas gebruikt bij het vissen.
degenkrab immunologie
Het immunologische systeem van de degenkrab is biezonder
omdat het op een infectie reageert door massaal tegen de hele
groep bacterieen afweerstoffen te maken. Hoewel het afweersysteem
van de mens dit wel kent wordt de afweer overgenomen door cellen
welke tegen speciafieke afweer stoffen te maken, dus alleen
gericht tegen een bepaalde bacterie.
Limulusreactie en gram negatief
Een antistof welke tegen gram-negatieve bacterien wordt gebruikt is de
Limulus reactie, een product van de degenkrab.
Het is een coagulatie met het endotoxine van Gram negatieve bacterieen.
Levende fossiel
Levende fossielen zijn organismen die nu nog leven en
welke nauwelijks zijn veranderd in de loop van de geschiedenis. Degenkrabben behoren tot de eens grote groep der Xiphosuridae,
voorlopers van de spinnen, een groep welke 50 miljoen jaar geleden belangrijk was.
De nautilussen vormen de laatste overblijfselen van de subklasse Nautiloidea, ooit beheersten zij de zee. Steuren zijn de voorlopers van de vissen. Triops zijn de voorlopers zijn de Eurypteriden.
Autotomie
Autotomie of zelf amputatie is het afwerpen van lichaamsdelen
om aan een aanvaller te ontsnappen.
Dit komt dan vooral voor wanneer er
weinig andere mogelijkheden zijn om te ontsnappen.
Het bekende voorbeeld is de staart van de hagadis.
Op deze website komen enkele dieren voor
welke ook zelfamputatie gebruiken: dit gebeurd
vooral door dieren welke tussen stenen leven
leven waartussen ze vast kunnen komen te zitten.
Neem een kijkje bij: zoetwaterpissebed strandkrab hooiwagen zeepier regenworm hazelworm hooiwagenspin langpootmug degenkrab slangster zeester haarster
illustraties van A.E. Brehm
Alfred Brehms (1829-1884) is de aucteur van
"Tierleben ", vertaald als "Het leven der dieren"
(Brehms Life of animals). De volgende illustraties
zijn uit deze uitgave:
De Singapore degenkrab of Carcinoscorpius rotundicauda in een koralenlandschap
in de Javazee. Een afbeelding van A.E. Brehm.
Atlantische degenkrab op een mooie plaat van Harder.
Embryonale ontwikkeling degenkrab, de rostrale kant is de kopkant,
de caudale de staartkant.
De Zeeschorpioenen of Eurypterida waren de voorlopers van de degenkrab,
en beheersten de oceanen,
een illustratie van Charles R. Knight.
Charles R Knight
Charles Knight (1874 to 1953) was een.
bekende illustrator. Dankzij zijn illustraties werden
de dinosauriers bekend bij het grote publiek.
Hij was illustrator voor National Geographic,
waarvoor deze afbeelding bedoeld was.
Heinrich Harder had als beroep schilder en werd later in zijn leven
boek illustrator. Harder specialiseerde zich in pre-historische
dieren en vissen.
Bekende boeken welke door hem geillustreerd zijn :
Die Wunder der Urwelt 1912
Unsere Süsswasserfische 1913
Tierwanderungen in der Urwelt 1914
Op deze website zijn de volgende afbeeldingen te zien: haring degenkrab steur brasem zeelelie
