Een laagblijvende plant welke op vochtige grond voorkomt.
Heermoes vormt lange en diep liggende wortelstokken.
Hieruit ontspringen in de lente de vruchtbare, bladgroenloze
stengels: later komen de onvruchtbare, groene stengels omhoog.
De vruchtbare stengel
De vruchtbare stengels ontstaan in de herfst uit de wortelstok
zij blijven in de winter onder de grond, in het voorjaar boren
zij zich door de bodem omhoog, de top wordt beschermd door
de ineengeschoven scheden. Boven de grond komt de vruchtaar te
voorschijn.
Doorsnede van de vruchtbare stengel van heermoes: deze bevat geen
groene cellen , wel holtes welke met vloeistof gevuld zijn.
De stengel is bekleed met spore vormende bladeren waarachter
de sporevruchtjes te vinden zijn. De spore is omwonden met een
draad (A) welke zich ontrold bij droog weer (B). De sporen zetten uit
en worden door de wind meegevoerd, twee draden blijven vastgeleefd (D).
Deze draden worden elateren genoemd.
sporen en elateren van de heermoes.
De sporen
Uit de sporen ontstaan twee soorten voorkiemen:
De mannelijke antheridien en de vrouwelijke archegonien
na bevruchting ontstaat uit het archegonium een stengeltje
en een wortel. Deze generatiewisseling lijkt sterk op dat
van de varens.
Heermoes: de voorkiemen.
De twee soorten voorkiemen: a: de mannelijke antheridien, en b:
de vrouwelijke archegonien. Vergroting 60x.
De groene stengel van de heermoes komt eind april boven de grond,
de foto is in begin mei gemaakt.
giftig voor paarden
Deze planten zijn giftig voor paarden en ponies:
vergiftigingen treden vooral in de herfst op
als het gras in de weide opraakt
en de paarden minder kieskeurig worden:
Heermoes is een onkruid welke zeer hardnekkig kan zijn.
Heermoes groeit op zure gronden, op gronden welke door
graafmachines verdicht zijn, en op grond welke eerst
bebouwd was, niet bemest was en daarna verlaten.
Waar heermoes voorkomt vormt het diepliggende wortelstokken
welke moeilijk te verwijderen zijn. Ook is heermoes niet
gevoelig voor de gebruikelijke onkruid bestrijdingsmiddelen.
bestrijding methodes heermoes
Maak een keuze uit de volgende middelen
1 Uitsteken met een spitvork of viertand, en de wortels
met de hand verwijderen.
2 De grond twee jaar bedekken met zwart folie.
3 Bij een gazon: voeg kalk toe aan de grond en maai wekelijks.
4 Met een penseel: doe bestrijdingsmiddel op elke plant
afzonderlijk. Of voor besproeing: Een bestrijdingsmiddel
wat MCPA bevat is een goed bestrijdingsmiddel.
dosering : 1 liter MCPA 2 maal bespuiten met een
tussenpoos van 6 weken doodt 99% en voorkomt hergroei.
5 plant graan, aardappelen of mais, heermoes is gevoelig
voor schaduw.
heermoes
Een vruchtbare stengel van de heermoes, begin april.
Ze hebben maar een kort leven van ongeveer twee weken,
en sterven dan weer af.
Paardenstaarten in het steenkooltijdperk (Carboon), uit: Smeil
1 zegelboom,
2 Paardestaarten of Calamites,
3 water varen,
4 varen,
5 boomvaren,
6 Schubbenboom of Lepidodendrales
De paardestaarten
Paardestaarten zijn een van de weinige overleveraars van de
planten welke in het Carboom het land bedekten. De Calamites
waren boomvormige paardenstaarten met rhizomen of wortelstokken
net als de huidige paardenstaarten.
Overblijfselen uit deze perioden zijn dus de huidige paardenstaart,
zoals de reuzenpaardestaart (Equisetum telmateia) en Equisetum averse,
de heermoes of akkerpaardestaart. Deze overgebleven paardenstaarten
verschillen alleen in lengte, maar hebben exact dezelfde bouw als
de voorgangers uit het Carboon.
Paardenstaarten
Ze leven in de buurt van water en verdragen
goed voedselarme grond:
Paardenstaarten werden zo hoog als bomen in het Carboon.
In het Carboon werd het land overheerst door wolfsklauwachtigen,
paardestaartachtigen en varenachtigen. Paardenstaarten (Calamites)
en wolfsklauwachtigen werden zo groot als bomen.
