De Wegedoorn is een stekelige struik welke vooral in
de duinen groeit. Wanneer wegedoorn de kans krijgt
groeit de struik uit tot een klein boompje van 6 meter
hoogte. Deze boom heeft enigzins kalk in de
ondergrond nodig. Wegedoorn is waardplant voor
boomblauwtje en de citroenvlinder.
De bloemen van de Wegedoorn
In het begin van de zomer bloeit de Wegedoorn met
kluwens van geel groene bloemen welke
zoet maar niet echt lekker ruiken.
De bessen van de wegedoorn
De wegedoorn maakt zwarte, giftige bessen, deze
ontstaan uit groene bessen. De bessen zijn giftig
voor de mens, maar vogels weten er wel raad mee.
Het gif (hydroxymethylanthraquinone) veroorzaakt in
lage hoeveelheden diarhee en in grotere hoeveelheden
levercirrhose.
wegedoornsiroop
Deze siroop bevat als werkzaam middel het hierboven
genoemde hydroxymethylanthraquinone wat een
smalle therapeutische marge heeft, niet voor
kinderen geschikt is en ook beter niet verhandeld
zou moeten worden.
De wegedoorn als haag
De Wegedoorn kan als ondoordringbare haag gebruikt
worden hoewel andere struiken voor dat doel wat
beter geschikt zijn, zoal meidoorn en sleedoorn.
De wegedoorn verspreiding
Wegedoorn groeit in kleine aantallen in Nederland en
Belgie, in grotere aantallen in Midden Europa en
Midden Siberie. Tegenwoordig komt wegedoorn in grote
getale in Noord-Amerika voor waar het werd
geintroduceerd. Wegedoorn veroorzaakt door problemen
door de grote hoeveelheden waarin het voorkomt.
Wegedoorn of Rhamnus cathartica.
Medizinal Pflanzen, 1887, met illustraties van: L. Müeller,
C.F. Schmidt, K. Gunther ( chromolithography)
Wegedoorn.
De wegedoorn in de winter, met ijskristallen. De doornen
zijn lang, katten vermijden de wegedoorn.
het blad van de wegedoorn.
stekelige struiken
De volgende struiken kunnen als beveiliging
tegen dieven dienst doen. Ze worden meer dan
een meter hoog, en groeien op elke grondsoort.
Ook vergroten ze het dierenleven in de tuin.
